Met zoonlief het huis uit kwam er ruimte om weer een baan op te zetten. Dus begon ik te plannen. Märklin schaal h0 uiteraard, maar dan nu geheel in k-rails. Vanwege de puntcontacten zien die er eigenlijk nog niet goed genoeg uit, maar in ieder geval veel beter dan de oude m-rails.

Duitsland rond 1960. Vanwege de erfenis van mijn vader (zijn stoomloc serie 23, Märklin art. 3005) en een kado van mijn schoonvader (een loc serie 18.4, Märklin art. 29855). Maar ook omdat ik heuvels zoveel leuker vind dan het vlakke landschap.

Een database met gegevens over alle Duitse lokomotieven vind je hier….

Modulair opgezet, want we willen eigenlijk verhuizen. Digitaal, want dat biedt tegenwoordig hele leuke mogelijkheden. Maar dan? Welk thema? Want dat is wel het nadeel van de schaal: je moet je heel erg beperken. Want wie heeft er een ruimte van twintig bij vijf meter? Na enig denkwerk besloot ik tot een klein locdepot. Met de mogelijkheid dat te zijner tijd uit te breiden met een station.

Afmetingen van het eerste deel L-vormig met het staande deel 3 * 1 meter, met een kleine uitbouw om het depot met de paradebaan te verbinden (zie baanplan). Omdat ik natuurlijk hoop in de loop van de tijd een gigantische verzameling locomotieven en ander rollend materiaal te bezitten moet er ook een schaduwstation komen. En mocht het station er ooit komen, dan is het wel leuk als je zowel kan keren als kan rondrijden. Dat maakt het wat spannender voor de kijkers: wat links in de tunnel verdwijnt komt niet per definitie ook weer links terugrijden.

Na veel tekenen ontstond het huidige baanplan. Gebaseerd op het Duitse stadje Servusfurt.

In de winter van 2012-2013 begon de daadwerkelijke bouw. Snel gaat het niet, ik wissel het ruwe werk van de onderbouw af met het bouwen van het locdepot en andere klusjes. En de gezondheid gooide ook af en toe wat zand tussen de raderen. Maar dat geeft niet: het is de reis waarom het gaat, niet de eindbestemming.